W Bundeswehrze dla zabezpieczania potrzeb eklektycznych dla obozowisk stacjonarnych zamówiono w firmie Eisemann agregat prądotwórczy, mający dostarczać prąd do napięciu 12V/24V/36V. Posiada standardowe dwupinowe przyłącze samochodowe oraz normalne przyłącze dwubiegunowe. Prądnica jest napędza dwusuwowym jednocylindrowym silnikiem firmy Sachs o mocy 2 KM.
W Bundeswehrze dla zabezpieczania potrzeb eklektycznych dla obozowisk stacjonarnych zamówiono w firmie Eisemann agregat prądotwórczy, mający dostarczać prąd do napięciu 12V/24V/36V. Posiada standardowe dwupinowe przyłącze samochodowe oraz normalne przyłącze dwubiegunowe. Prądnica jest napędza dwusuwowym jednocylindrowym silnikiem firmy Sachs o mocy 2 KM.
Dla radiostacji stacjonarnych GRC 9, dostarczonych oraz wyprodukowanych przez amerykanów dla nowo tworzącej się Bundeswehry, siły lądowe zamówiły w firmie Eisemann agregat prądotwórczy, mający dostarczać prąd dla radiostacji. Prądnica wytwarza prąd o napięciu 500 i 6 Voltów o mocy 150 Watt. Prądnica jest napędza dwusuwowym jednocylindrowym silnikiem firmy Sachs o mocy 2 KM.
Stihl BLK, była pierwszą prawdziwie “lekka piła” firmy Stihl, Jej nazwa pochodzi od słów: -Benzin(benzyna)-Leicht(lekki)-Klein(mały). Była produkowana w latach 1954-1973, jej waga to 11kg.
Była produkowana w 4 następujących typach:
BLK 1102.
BLK, 58 1103 (jako gaźnik Pallas, zbudowany w latach 1956-1966)
BLK, 58 1104 (jako gaźnik membranowy Bing, zbudowany w latach 1957-1958)
BLK 57 1105 (był używany głównie przez Bundeswehrę)
Maico to nazwa firmy rodzinnej w szwabskim Pfäffingen niedaleko Tübingen.
Firma została założona 1926 roku przez Urlicha Maischa jako MAI SCH & CO MPAGNONS i rozpoczęła od budowy rowerów i akcesoriów.
Od około 1931 r. lekkie motocykle również objęte programem produkcji i sprzedaży.
Od 1959 do 1961 roku Maico był w wstanie dostarczać wojskowy model motocykla M 250/B oparty na blizzard w liczbie około 10 000 do Bundeswehry i Federalnej Straży Granicznej. Model M 250 / B zastąpił poprzednio używane maszyny Triumph i DKW off-road.
Atlas Copco COBRA jest młotem spalinowym udarowo – obrotowym. Jest nie tylko niezależnym od zewnętrznych źródeł zasilania młotem, lecz także wydajnym narzędziem wiertniczym. Jest to urządzenie wielofunkcyjne.
Spadochron T10 został opracowany w 1950 roku. Jest to spadochron desantowy o czaszy okrągłej do realizacji skoków desantowych z samoczynnym otwarciem się czaszy spadochronu, po opuszczenie statku powietrznego, z którego wykonywano skok.
Przyczepa saperska, jest lekką, składaną przyczepą używaną przez Bundeswehrę, do celów transportu. Przyczepa ta mogła być desantowana z powietrza, mogła służyć do transportu noszy z rannymi, materiałów inżynieryjnych czy tez wyposażenia żołnierzy.
Mehrzweck UNiversal Geländewagen mit Allradantrieb
Wielozadaniowy, miejscem jego pracy było wojsko, rolnictwo, straż pożarna, służby porządkowe. Samochód startował również w wielu rajdach terenowych oraz brał udział w wielu wyprawach podróżniczych takich jak np. w Himalaje w 1958r. lub prowadzone przez Ilse Thouret w wyprawie przez Afrykę w 1959r.
Uniwersalny, DKW Munga była dzięki małej masie własnej i duże ładowności świetną uniwersalną platformą. Mungi można było spotkać np. z zestawem rakiet przeciwpancernych, z zestawami przeciwpożarowymi, jako mobilne punkty naprawy lub łączności, a w wersjach cywilnych pojazd można było wykorzystać, jako pług śnieżny, ciągnik rolniczy, a nawet, jako limuzyna dla koronowanych głów.
Pojazd terenowy, DKW Munga jest przystosowana do poruszania się poza drogami utwardzonymi, posiada w pełni chronione najważniejsze elementy pojazdu takie jak silnik, skrzynia biegów oraz dyferencjały. Fabrycznie jest przygotowany oraz wyposażony w potrzebne narzędzia do podnoszenia pojazdu podnośnikiem typu Hi-Lift oraz ręczną wyciągarkę. Zastosowane zawieszenie wielowachaczowe wysoki komfort jazdy.
Z napędem na wszystkie koła, w DKW Mundze, jako pierwszej zastosowano permanentny napęd na wszystkie, koła, co w połączeniu z reduktorem daje niesamowite efekty podczas jazdy terenowej, jednocześnie nie przeszkadza sprawnemu poruszaniu się na szosie z bezpieczną prędkością 80km/h z możliwością jazdy do 100km/h.
Bundeswehra używała modeli 4 i 8 osobowych, które posiadały standardową dla większości pojazdów kołowych i gąsienicowych instalację 24V, co pozwalało na wymienialność pomiędzy pojazdami całego zakresu części instalacji elektrycznej. Dzięki temu pojazdy mogły się wspierać odnośnie rozruchu czy tez ładowania rozładowanych akumulatorów. Modele dla Bundeswehry były wyposażane dodatkowo w komplet instalacji wojskowej takiej jak notki z przodu oraz lampa stopu i odległości z tyłu. Pojazd posiadał również dwa gniazda antenowe, haki desantowe pozwalające na transport śmigłowcem i zrzut na platformie ze spadochronem.
Wielozadaniowy, miejscem jego pracy było wojsko, rolnictwo, straż pożarna, służby porządkowe. Samochód startował również w wielu rajdach terenowych oraz brał udział w wielu wyprawach podróżniczych takich jak np. w Himalaje w 1958r. lub prowadzone przez Ilse Thouret w wyprawie przez Afrykę w 1959r.
Uniwersalny, DKW Munga była dzięki małej masie własnej i duże ładowności świetną uniwersalną platformą. Mungi można było spotkać np. z zestawem rakiet przeciwpancernych, z zestawami przeciwpożarowymi, jako mobilne punkty naprawy lub łączności, a w wersjach cywilnych pojazd można było wykorzystać, jako pług śnieżny, ciągnik rolniczy, a nawet, jako limuzyna dla koronowanych głów.
Pojazd terenowy, DKW Munga jest przystosowana do poruszania się poza drogami utwardzonymi, posiada w pełni chronione najważniejsze elementy pojazdu takie jak silnik, skrzynia biegów oraz dyferencjały. Fabrycznie jest przygotowany oraz wyposażony w potrzebne narzędzia do podnoszenia pojazdu podnośnikiem typu Hi-Lift oraz ręczną wyciągarkę. Zastosowane zawieszenie wielowachaczowe wysoki komfort jazdy.
Z napędem na wszystkie koła, w DKW Mundze, jako pierwszej zastosowano permanentny napęd na wszystkie, koła, co w połączeniu z reduktorem daje niesamowite efekty podczas jazdy terenowej, jednocześnie nie przeszkadza sprawnemu poruszaniu się na szosie z bezpieczną prędkością 80km/h z możliwością jazdy do 100km/h.
Bundeswehra używała modeli 4 i 8 osobowych, które posiadały standardową dla większości pojazdów kołowych i gąsienicowych instalację 24V, co pozwalało na wymienialność pomiędzy pojazdami całego zakresu części instalacji elektrycznej. Dzięki temu pojazdy mogły się wspierać odnośnie rozruchu czy tez ładowania rozładowanych akumulatorów. Modele dla Bundeswehry były wyposażane dodatkowo w komplet instalacji wojskowej takiej jak notki z przodu oraz lampa stopu i odległości z tyłu. Pojazd posiadał również dwa gniazda antenowe, haki desantowe pozwalające na transport śmigłowcem i zrzut na platformie ze spadochronem.
Szybki szosowo-terenowy pojazd sztabowy, wprowadzony na wyposażenie Bundeswehry w 1969 roku, celem wypełnienie luki z w klasie lekkich pojazdów, która powstała na skutek zakończenia przez firmę VW, produkcji Auto Union Munga. Koncern Volkswagen w to miejsce zaproponował dla Bundeswehr, powyższy model.
Typ 181 był oparty o podłogę WV Garbusa, zawieszenie ze zwolnicami oraz skrzynią biegów była z VW Transporter T2. Pierwotnie posiadał silnik o pojemności 1584ccm, który osiągał moc 44 KM. W 1973, pojazd został zmodernizowany przez montaż nowej skrzyni biegów, silnika 1,6lo mocy 48KM, przekonstruowania przedniego zawieszenia, oraz montażu nowej kierownicy. Ponieważ był to pojazd cywilny zaadaptowany na potrzeby wojska, nie posiadał standardowej 24 Woltowej instalacji, tylko 12 Woltową. Pojazd ten posiadał Webasto, które dawało komfort przebywania w pojeździe podczas postoju.
Modernizacje wykonane dla pojazdów wykorzystywanych przez BW, to montaż lamp do jazdy nocnej, to jest z przodu notki, z tyłu zaś jedna lampa stopu oraz dwie lampy czerwone tzw. obrysuwki, uchwyty na wyposażenie wojskowe. Niektóre modele miały również zamiast tylnego lewego, siedzenia radiostację SEM 23, zaś wersje używane przez żandarmerię wojskową posiadały dodatkowo kogut oraz syrenę. Dla Bundeswehry zostało wyprodukowanych 15 275 sztuk.
